Łódź zyskała jedno z najważniejszych towarzystw śpiewaczych, które przez lata kształtowało ducha miasta i pielęgnowało polską kulturę w trudnych czasach. Poznajcie historię „Lutni” – chóru, który nie tylko śpiewał, ale także jednoczył mieszkańców wokół wspólnych wartości.
- Łódź i niezwykłe początki Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia
- Jak „Lutnia” zmieniała oblicze kultury w Łodzi pod koniec XIX wieku
Łódź i niezwykłe początki Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia
W czerwcu 1892 roku carskie władze zatwierdziły statut Łódzkiego Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia”, co było przełomowym momentem dla życia kulturalnego miasta. W czasach, gdy polska kultura napotykała na liczne przeszkody ze strony zaborców oraz wpływów niemieckiej burżuazji, powstanie legalnego chóru miało ogromne znaczenie. „Lutnia” wyrosła z pasji grupy amatorów śpiewu, którzy wzorowali się na warszawskim stowarzyszeniu o tej samej nazwie.
Założycielami byli między innymi Bronisław Wilkoszewski – znany łódzki fotograf, literat Stefan Krzyszkowski oraz księgarz Gustaw Gebethner. Już we wrześniu 1892 roku chór dał swój pierwszy koncert w sali Teatru Thalia, a dochód przeznaczono na pomoc dla dzieci z ochronki. W ciągu kilku lat „Lutnia” rozrosła się do 40 członków i stała się ważnym elementem życia społecznego miasta.
Jak „Lutnia” zmieniała oblicze kultury w Łodzi pod koniec XIX wieku
Początkowo siedziba chóru mieściła się w sali resursy w Grand Hotelu, a od 1899 roku Towarzystwo wynajmowało przestrzeń przy ul. Piotrkowskiej 108. Tam powstała sala koncertowo-balowa mogąca pomieścić nawet 200 osób oraz czytelnia i bilard – miejsca spotkań i wymiany myśli dla mieszkańców Łodzi. To właśnie tam „Lutnia” rozwijała swoją działalność artystyczną i społeczną.
W tym samym czasie powstawały kolejne chóry: Towarzystwo Śpiewacze im. Stanisława Moniuszki przy ul. Ogrodowej 34, chór „Lira” działający od 1900 roku przy ul. Piotrkowskiej 91 oraz „Harmonia”, która rozpoczęła działalność w 1905 roku. Wszystkie te zespoły tworzyły silny nurt polskiej kultury w mieście, będąc przeciwwagą dla dominujących wpływów niemieckich.
Dzięki takim inicjatywom Łódź stała się miejscem, gdzie muzyka i śpiew były nie tylko formą rozrywki, ale też symbolem oporu i tożsamości narodowej.
Na podstawie: Urząd Miasta Łodzi
