5 zdjęć
Publiczna łaźnia
Publiczna łaźnia
Mobilna komora do dezynfekcji
Plan łaźni Monszajna
Prowadzenie mieszkańców kamienicy do łaźni
ZOBACZ
ZDJĘCIA (5)

Jedyny sposób na solidną kąpiel zapewniała wizyta w łaźni prywatnej lub miejskiej. Budowano je najczęściej w pobliżu łódzkich rzeczek, żeby ułatwić sobie odprowadzanie ścieków.

Tak też było w przypadku zakładu kąpielowego Jochela Monszajna wzniesionego nad rzeką Łódką u zbiegu Północnej i Wolborskiej. Na ulicy Północnej można zobaczyć odsłonięte fundamenty budynku łaźni.  

Sanitarny horror

Prawdziwy sanitarny horror panował w Łodzi podczas I wojny światowej. W obawie przed wybuchem epidemii wśród niemieckich żołnierzy okupacyjne władze miasta nakazały gruntowne sprzątanie ulic, rynsztoków, dezynfekcję posesji. Zarządzono też przymus kąpielowy. Do łaźni, pod eskortą policjantów, prowadzono mieszkańców poszczególnych kamienic. Ich odzież i pościel dezynfekowano w mobilnych komorach dezynfekcyjnych. Na ulicach aresztowano osoby „obszarpane, zbrudzone i owszałe, których zaniedbany wygląd może wywołać oburzenie”. Obcinano im włosy, odwszawiano. Wydawanie tanich posiłków i innej pomocy socjalnej uzależniono od okazania zaświadczeń z pobytu w łaźni.

POLECAMY

Łódź, której już nie ma. Czy pamiętasz te kultowe miejsca? [ZDJĘCIA]
Restauracje w Łodzi, za którymi tęsknią łodzianie! Zniknęły z kulinarnej mapy bezpowrotnie [ZDJĘCIA]

Łaźnie ludowe

W mieście z powodu rosnącej liczby zachorowań na czerwonkę, dur brzuszny utworzono łaźnie ludowe. Pierwszym takim przybytkiem była wynajęta przez władze miasta prywatna łaźnia przy skrzyżowaniu ulicy Północnej i Wolborskiej. Trafiali tam łodzianie, którzy mieli kontakt z osobami chorymi na tyfus plamisty. W czasie kąpieli odkażano ich ubrania i bieliznę. Zakład nie posiadał tylu wanien, żeby obsłużyć rosnącą rzeszę skierowanych do kąpieli łodzian. Utworzono kolejne zakłady przy ulicach: Pomorskiej 16, Zachodniej 56, Żeromskiego 115. Ich sprawne funkcjonowanie zależało jednak od dostaw węgla. A tego, w czasie wojny, wyjątkowo w mieście brakowało.

Ostatnią publiczną łaźnię zamknięto w Łodzi pod koniec XX wieku. Istniała u zbiegu ulic Wodnej z Nawrot.


Projekt pn. "Rewitalizacja Obszarowa Centrum Łodzi - obszar o powierzchni 32,5 ha ograniczony ulicami Zachodnią, Podrzeczną, Stary Rynek, Wolborską, Franciszkańską, Północną, Wschodnią, Rewolucji 1905 r., Próchnika wraz z pierzejami po drugiej stronie ww. ulic" realizowany w ramach umowy o dofinansowanie nr UDA-RPLD.06.03.03-10-0001/17-00 zawartej w dniu 29 sierpnia 2017 roku.

Projekt współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego na lata 2014-2020.