Maria stanowiła znakomitą partię, jednak jako 17-latka poślubiła ubogiego nauczyciela, Konstantego Piotrowicza, i wraz z nim pracowała w szkole elementarnej w Chocianowicach, kierując się ideą pracy na rzecz uboższych oraz krzewienia idei wolnościowych. Gdy w Łodzi organizowano siły powstańcze, małżeństwo natychmiast zgłosiło swój udział i dołączyło do oddziału Józefa Dworzaczka, w którym Maria początkowo pełniła funkcje pomocnicze, jednak szybko zdecydowała się zgłosić do służby liniowej, mimo iż była w kolejnej ciąży.
Maria i Konstanty 24 lutego 1863 r. walczyli pod Dobrą koło Strykowa, gdzie oddział powstańczy liczący ok. 300 osób został otoczony przez wojska rosyjskie. Pomimo dwóch bohaterskich kontrataków polskich kosynierów, walka zakończyła się klęską powstańców – poległo 63 Polaków, w tym 17 łodzian. Według przekazów Maria Piotrowiczowa do końca broniła sztandaru, podarowanego powstańcom przez łódzkie kobiety. Walczyła kosą i przy pomocy rewolweru. Ostatecznie zginęła w tej heroicznej walce, zakłuta przez Rosjan bagnetami. W bitwie ciężkie rany odniósł także Konstanty, który trafił do lazaretu. Nikt nie potrafił powiedzieć mu o śmierci żony, ale gdy ta wiadomość do niego dotarła, umarł w szpitalnej sali.
