Jatki były częściowo murowane, częściowo drewniane. Oba budynki zostały zaprojektowane na rzutach poziomych w kształcie litery L, której ramiona otaczały z dwóch stron niewielki placyk od strony ulicy. Parterowe budynki miały formę otwartych arkadowych galerii o konstrukcji murowanej w stylu klasycystycznym. Ściany działowe były drewniane. Ślady dawnej zabudowy pozostały w zachowanym kształcie skrzydła muzeum oraz w biurowca naprzeciwko z arkadowymi podcieniami zamykającego symetrycznie wlot od strony ul. Pomorskiej. Mieszkańcy Starego Miasta, a także południowego odcinka Piotrkowskiej skarżyli się jednak, że muszą odbywać zbyt daleką drogę, by kupić w jatkach mięso i pieczywo. Miasto wybudowało więc w 1841 r. jatki przy ulicy Nowomiejskiej, naprzeciw Rynku Starego Miasta, które zaprojektował słynny architekt Henryk Marconi. Ten zabytek dawnej Łodzi został wyburzony po drugiej wojnie światowej. Trzecie jatki rzeźniczo-piekarskie urządzono w 1843 r. na Rynku Fabrycznym (dziś pl. Katedralny), po prawej stronie, w pobliżu Piotrkowskiej.