Pierwsze wolne wybory samorządowe w Łodzi: 27 maja 1990 r.

1. Wybory odbyły się 27 maja 1990 roku.
2. Frekwencja wyborcza wyniosła 33,2%.
3. Łódzkie Porozumienie Obywatelskie zdobyło większość mandatów.
4. Grzegorz Palka został prezydentem miasta.

Wybory samorządowe z 1990 roku zapisały się w historii jako pierwsze w pełni demokratyczne wybory po transformacji ustrojowej. Odbyły się 27 maja i były kluczowym krokiem w stronę decentralizacji władzy. W mieście o mandaty radnych rywalizowało 422 kandydatów, którzy wystartowali z 83 list wyborczych.

Na lokalnej scenie politycznej dominowały dwa komitety związane z „Solidarnością”. Pierwszy z nich, Łódzkie Porozumienie Obywatelskie (ŁPO), powstał na wiosnę 1989 roku i skupiał ugrupowania centrowo-prawicowe oraz różne korporacje zawodowe. Drugi to Wojewódzki Komitet Obywatelski (WKO), który powstał w grudniu 1989 roku pod przewodnictwem dr Marka Edelmana.

Frekwencja wyborcza była niska, zaledwie 33,2% uprawnionych do głosowania oddało swoje głosy. Wynik ten był niższy niż średnia ogólnokrajowa, która wyniosła 42,7%. W związku z tym, że o jeden mandat ubiegało się średnio pięć osób, rywalizacja była zacięta.

Łódzkie Porozumienie Obywatelskie zdobyło największe poparcie, uzyskując 62,5% głosów, co przełożyło się na 50 mandatów w Radzie Miejskiej. Wojewódzki Komitet Obywatelski zdobył 30% głosów, co pozwoliło mu na wprowadzenie 24 radnych. Sześciu radnych wprowadziła także SdRP.

W wyniku wyborów ŁPO zdecydowało się na samodzielne sprawowanie władzy w mieście. Przewodniczącym Rady Miejskiej został Andrzej Ostoja-Owsiany, a prezydentem miasta wybrano Grzegorza Palkę. Pozostałe stanowiska również zostały obsadzone przez członków ŁPO, a WKO i SdRP znalazły się w opozycji.

Te wybory były kluczowym momentem w budowaniu demokratycznych struktur samorządowych i wyznaczyły nową drogę dla lokalnej polityki w mieście. Decyzje podjęte wtedy miały długofalowy wpływ na rozwój i zarządzanie miastem w następnych latach.