Zygmunt Dziubiński: ponad 40 lat tworzenia magii scenografii w Teatrze Wielkim w Łodzi

Tworzenie scenografii to dla Zygmunta Dziubińskiego pasja, która towarzyszy mu już od ponad czterdziestu lat. Pracując w Teatrze Wielkim, Dziubiński koordynuje prace zespołów, które tworzą niezwykłe dekoracje sceniczne, wprowadzając widzów w magiczny świat teatru.
- Rozpoczęcie kariery w Teatrze Wielkim w Łodzi.
- Rola i odpowiedzialności Zygmunta Dziubińskiego.
- Proces tworzenia scenografii.
- Znaczenie współpracy zespołowej.
Zygmunt Dziubiński rozpoczął swoją zawodową przygodę z teatrem ponad cztery dekady temu, kiedy to dołączył do Teatru Wielkiego w Łodzi. Jak sam wspomina, jego pasja do scenografii narodziła się już w młodości, kiedy to zafascynowany był audycjami prowadzonymi przez znaną scenografkę Xymenę Zaniewską. Jeszcze będąc nastolatkiem, oglądałem w telewizji audycję, prowadzoną przez panią Xymenę Zaniewską, znaną polską scenografkę i projektantkę kostiumów mówi Pan Zygmunt. Jej opowieści o scenografii, elementach i sposobach pewnych działań bardzo mnie ciekawiły.
Praca w teatrze, jak mówi Dziubiński, wymaga nie tylko artystycznego zacięcia, ale również solidnych umiejętności technicznych. Zaczynałem w modelatorni, w której powstają bardziej przestrzenne elementy. Zostałem jej kierownikiem, a później pracowałem w kolejnych pracowniach tłumaczy. Obecnie pełni funkcję kierownika działu produkcji przedstawień, gdzie nadzoruje prace nad scenografią, dekoracjami i kostiumami.
Każda produkcja teatralna to wynik pracy wielu osób. W Teatrze Wielkim zespół Dziubińskiego podzielony jest na dwa główne działy: produkcji dekoracji i rekwizytów oraz produkcji kostiumów. Dział, którego jestem kierownikiem, składa się z dwóch części: działu produkcji dekoracji i rekwizytów oraz działu produkcji kostiumów wyjaśnia Dziubiński. W pierwszym z nich znajduje się pięć pracowni: stolarnia, ślusarnia, tapicernia, modelatornia i malarnia, w której powstają elementy plastyczno-malarskie. Drugi dział stanowią damskie i męskie pracownie krawieckie, pracownie obuwia wraz z szewcami oraz pracownia nakryć głowy.
Proces tworzenia scenografii to skomplikowane zadanie, które wymaga precyzyjnego planowania i zaangażowania całego zespołu. Scenografia powstaje około dwóch miesięcy. Zawsze brakuje nam czasu, przynajmniej tych dwóch dodatkowych tygodni mówi ze śmiechem Dziubiński. Praca zaczyna się od rozmów ze scenografem, przez wizualizacje, aż po precyzyjne rysunki techniczne i kosztorysowanie. Gdy zaczynamy pracę na podstawie gotowego projektu, wyobrażamy sobie wygląd całości. W rzeczywistości, gdy zagłębiamy się w poszczególne etapy, czasem napotykamy pewne trudności dodaje.
Mimo trudności, Dziubiński czerpie ogromną satysfakcję z efektów swojej pracy. Jest to ciężkie i trudne zadanie, jednak gdy widzimy efekt, gdy widzimy, że wszystko się udało, przychodzi zadowolenie i odprężenie. Czuję satysfakcję, kiedy wiem, że stworzyłem coś ciekawego i kiedy scenograf oraz publiczność są pod wrażeniem podsumowuje.
Wg inf z: Urząd Miasta Łodzi
Autor: krystian